Για τη «θρασυμαχική» ελληνική νοοτροπία της εργαλειοποίησης των νόμων.

Η ανάγκη για στιβαρούς δημόσιους λειτουργούς με αξιοπρέπεια, γερά αντανακλαστικά και πολλή θεσμική μνήμη.

Τρία μαθήματα που διδασκόμαστε από τον χαμό του Χρήστου Γραμματίδη.

Όλο το πρόγραμμα για το μεγάλο πάρτι ελευθερίας στη Θεσσαλονίκη.

Δέκα συμβουλές για τους αυριανούς φοιτητές και φοιτήτριες.

Για το βιβλίο του Λέον Σαλτιέλ, «Μη με ξεχάσετε» (Εκδόσεις Αλεξάνδρεια).

Η θρησκευτική και εκκοσμικευμένη εκδοχή του Πάσχα.

Η παραβατικότητα, η ανασφάλεια, η θυματοποίηση, και το κράτος δικαίου.

Πετώντας όσα πια δεν χρειάζονται (και οι τρεις διασημότερες μέθοδοι εκκαθάρισης των υλικών αντικειμένων που μας περιβάλλουν).

Ιράν: πατώντας σε δύο βάρκες και παλεύοντας για ένα πιο δημοκρατικό μέλλον.

Μια συζήτηση για τον καρκίνο.

Για το βιβλίο του Emmanuelle Carrère, «Λιμόνοφ» (μετάφραση Γιώργος Καράμπελας, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου).

Για το έργο του William H. McNeill, «Η μεταμόρφωση της Ελλάδας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο» (μετάφραση Ν. Ρούσσος, πρόλογος Σ. Καλύβας, επίμετρο Θ. Βερέμης, Εκδόσεις Παπαδόπουλος).

Η ντροπή σαν αιτία βίας, ο φαύλος κύκλος της επιθετικότητας στα κοινωνικά δίκτυα, και ένας κώδικας συμπεριφοράς για όλους.

Το ένα, τα πολλά και τα όρια που τα ενώνουν.

Τα φαντάσματα του Ντίκενς δεν μένουν πια εδώ. Ή μήπως όχι;

Λίγα λόγια για τον —ενδεχομένως— πιο αξιαγάπητο λαό του κόσμου.

Μήπως τελικά εμείς είμαστε που ζούμε σε ένα παράλληλο σύμπαν από το οποίο πρέπει να βγούμε;

Ταξίδι στην Ανγκόλα, ή: Πώς λένε το μαχαίρι στα πορτογαλικά.

Σεξουαλικά σκάνδαλα, αποκλίνουσα και παράνομη συμπεριφορά — και η υστερία.

Το Χρυσό Δωμάτιο.

Για την 28η Οκτωβρίου.

Ντελ Καρίλ εναντίον Ντελ Καρίλ.

Ρουφίνα Καμπασέρες. Το κορίτσι που πέθανε δύο φορές.